De hectiek van de feestdagen en de jaarwisseling zijn weer voorbij! Namens al mijn teamgenoten wens ik iedereen een mooi, liefdevol en gezond 2025 toe!
Ik heb het een tijdje behoorlijk druk met de piketdiensten gehad, meerdere weken afgelopen 2 maanden!
Verbazingwekkend veel reegeiten waren de laatste tijd verkeersslachtoffer en in november een toenemend aantal keilers (mannelijk wild zwijn) maar dat valt te verklaren omdat rond november de rauschtijd (dek- seizoen) van de wilde zwijnen is. De keilers gaan dan op zoek naar de zeugen.
Tevens hadden we de wisseling van de zomer- naar de wintertijd. We zien dan altijd een piek van wildaanrijdingen. Het wild moet ook hun klok verzetten qua beweging van gebied waar ze naar eten hebben lopen zoeken en weer terug naar de plek waar ze overdag rusten.
Altijd springen er wel bijzondere meldingen uit!
Zo werd ik eind oktober opgeroepen om 04:30 uur voor een aanrijding met een edelhert op de weg tussen Epe en t Harde. Daar is enige maanden geleden een nieuwe afrastering tussen de weg en het schietterrein geplaatst door de weg-eigenaar. Helaas is het nog steeds mogelijk dat edelherten zeer eenvoudig op dat stuk weg kunnen komen en dan tussen hek en weg vast staan. Automobilisten denken dat ze vlot kunnen doorrijden want dat hek betekent geen wild daar….. dan is het schrikken wanneer er vanaf het fietspad plotseling toch een grote geweidrager voor de auto springt. Een gigantische klap was het gevolg. De auto was zwaar beschadigd, veel bloed en haren over grote delen van de auto. Er lag zelfs een afgebroken geweistang op de weg waar een tegenligger overheen reed. De schade aan die auto bleef beperkt. Van het hert ontbrak ieder spoor. Gelukkig was de politie en de weginspecteur van de Provincie ook opgeroepen. Het was een mistige ochtend. De rijbaan werd veilig afgezet. De auto kon nu veilig worden afgesleept en de weg werd schoongemaakt.
Ik ben gelijk de plek van de aanrijding gaan opzoeken. Ik vond bloed, haren en strepen van hoeven die over het asfalt waren geschuurd. Met mijn warmtebeeld camera heb ik in de bossage gekeken naast het fietspad tot waar ik mag komen. Daar lag geen hert. Helaas is het schietterrein ook voor mij verboden terrein zonder toestemming van Defensie. Mijn werk in de vroege ochtend bestond uit het markeren van de plaats van aanrijding en het optrommelen van een gespecialiseerd nazoekteam met goede zweethond die bij daglicht en toestemming van Defensie de nazoek mocht oppakken. Zij hebben later op de dag, nadat de schietoefeningen waren afgerond en na goed overleg met Defensie, de nazoek opgestart waar ik de markeringen van de aanrijding had aangebracht. Hun hond heeft gelijk het spoor opgepakt en kon 400 meter verderop het inmiddels dode edelhert vinden. Zwaargewond na de aanrijding, met gebroken poot en zwaar inwendig letsel, was dit dier nog een heel eind gekomen!
In mijn laatste week piket van dit jaar, vlak voor de kerstdagen, werd ik in de loop van de morgen opgepiept voor een melding van een aangereden ree in Wapenveld. De melder wist precies te vertellen waar de ree lag. Hij was trouwens niet diegene die de ree had aangereden, maar zag de ree wel in de berm liggen en flink wat bloed op de weg.
Ik was 25 minuten later ter plaatse. Maar nergens een ree te bekennen! Te voet ben ik een stuk langs de weg gelopen en vond veel plukken vacht met huid en uiteindelijk ook duidelijk de bloedvlek waar de melder het over had. Gezien de plek waar de ree aangereden was (ik kon wederom de kras-sporen van de hoefjes zien op het asfalt) en waar de plas bloed lag, is het een behoorlijk klap geweest. Deze ree is absoluut op slag dood geweest. Maar ja, waar was de ree gebleven? Ook hier in de wijde omgeving met mijn warmtebeeldcamera wezen zoeken. Misschien had iemand de ree dieper in het bos gelegd. Maar helaas, geen ree te vinden. Hierdoor weet ik dus niet of het een jong dier of een volwassen dier was. Geen idee of het een reegeit was die nu moederloze kalveren in die omgeving heeft lopen. De kalveren zullen waarschijnlijk niet meer afhankelijk zijn van haar melk, maar wel van haar ervaring en begeleiding de winter door.
Ik vermoed dat de ree door een voorbijganger is meegenomen in de hoop op een mals stukje reerug tijdens het kerstdiner.
Soms zijn er mensen die zo’n aangereden (vaak inwendig een compleet kapotte) ree mee naar huis willen nemen. Mijn advies: gewoon niet doen! Wordt je staande gehouden met een dode ree in de kofferbak zonder dat je de juiste ontheffingen hebt, heb je een onderzoek aan je broek hangen en is de kans groot dat de ree in beslag genomen wordt.
Maar bedenk vooral dat het dier waarschijnlijk zo’n zware klap heeft gehad, dat maag of darmen gescheurd zijn en deze vloeistoffen flink door het lijf zijn geschud. Daarbij komen veel ongewenste bacteriën vrij die het vlees verontreinigen en het ongeschikt maken voor humane consumptie. Een mooi rosé gebakken reeënrug van dat verkeersslachtoffer staat dan garant voor flinke buikpijn. Bij mensen met een verminderde weerstand kan het zelfs écht fout uitpakken. Dat wil je je tafelgasten toch niet aandoen…..
Inmiddels zijn de feestdagen allemaal voorbij en staan we voor een nieuw jaar. De teller van 2024 geeft bijna 450 gemelde wildaanrijdingen aan hier op de Noord Veluwe. We hebben daarvan rond de 60 dieren na de aanrijding uit het zware lijden kunnen verlossen en 30 dieren daarvan met één van onze gespecialiseerde nazoekteams moeten nazoeken.
Ik ben alle melders daarom erg dankbaar dat ze de meldingen hebben gemaakt!
Wat te doen bij een aanrijding met wild of het aantreffen van aangereden wild?
- zorg voor je eigen veiligheid
- gewonden, gevaarlijke situatie? Bel 112
- bel anders met 0900-8844 en maak melding van de wildaanrijding. Geef daarbij een zo duidelijk mogelijke omschrijving van de locatie en het soort dier.
Wil je meer weten? Kijk op de sites van:
www.groennetwerk.nl
www.wildaanrijding.nl
